Kolejny miesiąc mija...

Według niektórych wierzeń, istność rozpoczyna się w momencie, w którym zostaje nadane imię. Coś, co na pierwszy rzut oka wydaję się tak błahe i bezwartościowe, pozostaje z tobą do samego końca.

Atropos, byt stworzony przez Isomnium, pomimo tego, iż nigdy nie został nazwany swym imieniem, podświadomie czuł, że to właśnie tak ma rozbrzmiewać jego godność. Pomimo tego, iż traktuje swą tożsamość niczym skarb i wręcz z dumą w głosie przedstawia się swym imieniem, w świecie ludzi przywykł do nazywania swojej osoby Aniołem - Angelus.

Narodziny Anioła były dla niego niczym wyrwanie się z głębokiego, mogłoby się wydawać że trwającego wieki snu. Początkowo niemający fizycznej formy Atropos był czymś w rodzaju świadomego skupiska emocji, bardzo negatywnych emocji oraz koszmarów, które wręcz doprowadzały do splugawienia wszystkiego wokół. Z czasem, by temu zapobiec, a zarazem nie wyróżniać się na tle innych, twór świata snów przybrał wygląd dwudziestoparoletniego mężczyzny, który był zlepkiem cech obserwowanych przez niego istot-ludzi.

Pomimo tego, iż Angelus już na początku swojego istnienia, posiadał świadomość świata który go otacza godną kogoś o sędziwym wieku, sam nie był w stanie stwierdzić ile dokładnie ma lat. Zdecydowanie nie mógłby istnieć dłużej niż swój stwórca - Isnomnium.

Jednak w jakim celu Świat Snów tchnął do życia coś tak osobliwego? Koszmary nie mają prawa ukazywać się tym, którzy oddają się w objęcia morfeusza, a mimo to jeden z nich został ożywiony. Czy możliwe jest to, iż egzystencja Atroposa nie jest już zależna od Insomnium?

Wszak ten, który zwie siebie aniołem, nigdy nie chciał, by jego czyny w jakikolwiek sposób zagroziły światu, który go stworzył.
Jednak natury nikt nie zmieni, ziarno mroku zasiane wewnątrz Atroposa kiełkuje, wydając na świat swe plony, a ''miłość'' którą obdarzył Zarazę, stała się silniejsza ponad wszystko inne.